Strompelend verlieten ze de baan. De één met een grote glimlach op het gezicht, de ander met een zakje chips in de hand. Daan de Ru en Michiel de Weger hadden net ruim drie uur lang reclame gemaakt voor het tennis in de finale van de Merenwijk Open. De thuisspeler won en sprak van één van de mooiste zeges uit zijn loopbaan.
Hij schreef zich aanvankelijk uit, maar kwam vlak voor het verstrijken van de deadline op andere gedachten. De Weger had bij OLTC een slechte competitie achter de rug en zag het spelen van toernooien niet echt zitten. ,,Maar dan zie je vrienden een balletje slaan en kan je het niet laten om toch maar weer mee te doen. Vorig jaar had ik precies hetzelfde en toen pakte het goed uit."
Hetzelfde scenario lijkt zich ook dit seizoen te ontvouwen. De Weger plaatste zich in Leiden onverwacht voor de eindstrijd en maakte er tegen De Ru een zinderende wedstrijd van. Beide spelers vochten voor elke bal. De Ru bleek net iets meer inhoud te hebben en zegevierde in een duel dat eigenlijk geen verliezer verdiende met 6-7, 7-6 en 6-3.
,,We maakten er een superpot van", was De Ru lovend over zijn tegenstander. ,,Het was niet altijd even goed, maar er zat wel veel strijd in. Ik heb weleens betere wedstrijden gespeeld, maar qua vechtlust was dit misschien wel de mooiste van allemaal. Zeker ook omdat het hier op mijn club is. Dit geeft een heerlijk gevoel."
Lange tijd had De Weger de beste papieren. De 34-jarige Oegstgeestenaar pakte de eerste set en kreeg in de zenuwslopende tweede twee matchpoints. Die verprutste De Weger (hij sloeg onder meer een dubbele fout), waarna De Ru keihard toesloeg. Een rally van liefst 62 slagen was het absolute hoogtepunt van het tweede bedrijf.
Tot overmaat van ramp kreeg De Weger ook nog eens kramp in zijn kuit en bovenbenen. De Ru kwam in de beslissende set razendsnel op een 4-0 voorsprong, maar ook bij hem sloegen de fysieke problemen toe. De Weger verzuimde op 4-4 te komen en moest niet veel later definitief het onderspit delven. Een staande ovatie vielen beide spelers ten deel.
Bij De Weger overheerste ondanks alles de trots. ,,Ik ben blij dat ik weer eens lekker heb gespeeld. Ik dacht aan het einde van de tweede set dat ik er al was, dus dan is het balen dat je nog verliest. Ik heb desondanks intens genoten."
De Ru was vooral opgelucht. Hij stond zaterdagnacht nog op een schuurfeest en had rekening gehouden met een finale tegen vriend Jordie van der Meer. De als eerste geplaatste Leiderdorper moest wegens een armblessure echter opgeven tegen De Weger. ,,Ik heb me vannacht dus in zitten houden. Gelukkig was dat niet voor niets."
Reactie plaatsen
Reacties